هرکس به تماشایی، رفتند به صحرایی
ما را که تو منظوری، خاطر نرود جایی...
خیلی ربطی ندارد. یادم افتاد به پس و پیش کردن کلمات. شاید شور جوانی... حالا این جور نیست دیگر... چند تا حرف ساده مثل آن چه تو می گویی بی رنگ، بی ایجاز... بی تکلف... دوست داشتنی ان مثل خودت... همین ها کافی ست تا پادشاهی کنم...
